Familie beraad iGuela

Vandaag ben ik volledig ondergedompeld in de Guinese cultuur van mijn schoonfamilie. Akim heeft het grootste deel van zijn leven in Liberia gewoond, maar zijn roots liggen in Guela en Konala.
In Guela woont Laloua de volle broer van Akim met zijn familie en hij had ons gevraagd bij een familiebijeenkomst aanwezig te zijn. Hij had problemen met een zoon en hier is het de gewoonte dat daar met de hele familie over gesproken wordt.

Toen we in Guela aankwamen kwam er eerst een broer van iemand die we in Conakry ontmoet hebben langs met de gebruikelijke kola, een kip, palmwijn en een bak rijst om ons welkom te heten. Hier horen bepaalde rituelen bij.

Daarna kwam de hele familie samen in het familiehuis. Allereerst ging een groep mensen languit met het hoofd naar beneden voor de familieoudsten op de grond liggen. Eerst dacht ik dat zij degenen waren die iets fout hadden gedaan en daarvoor spijt moesten betuigen maar het bleek dat ze op deze manier namens degene die op het matje moest komen vergiffenis vroegen. Ze moesten wel een half uur zo blijven liggen terwijl er door de anderen gepraat werd. Daarna mochten ze weer gaan zitten en kwam de traditionele kola weer te voorschijn. Een neef van de familie begint altijd te praten endaarna wordt de kola volgens een bepaalde hierarchie doorgegeven en mag degene die het krijgt zijn zegje doen. Na anderhalf uur dacht ik dat ze klaar waren, omdat iedereen opstond, maar de boeteling met zijn vrienden die bemiddelden moesten zich terugtrekken om te bespreken op welkemanier de fout rechtgezet kon worden. Ze kwamen terug met alweer kola, een haan en een bak rijst, dat was de boetedoening. Toen begon het hele circus van kola doorgeven en ieder zijn zegje doen opnieuw. In hetbegin vond ik alles wel interessant, maar met 35 mensen in een huis werd het steeds benauwder en na 4 uur zitten op een harde bank wist ik niet meer hoe ik moest zitten. Ik begon trek te krijgen want na het ontbijt hadden we nietsmeer gegeten en mijn maag begon steeds meer lawaai te maken. Ik was blij toen we eindelijk terug naar huis konden.